Mensen produceren ongeveer 1 liter zweet per m² huidoppervlak per uur en paarden 3 liter zweet per m² huidoppervlak per uur. Daarbij is de samenstelling van het zweet van een mens, meestal wat, hypotoon, waardoor het lichaam hypertoon achterblijft terwijl zweet van het paard duidelijk hypertoon is waardoor het lichaam hypotoon achterblijft. Dat betekent dat bij de mens bij uitdroging door zweetproductie de dorstprikkel vaak hoger wordt, terwijl die bij het paard juist minder wordt.

Dehydratie
wordt geschat in het percentage van het lichaamsgewicht dat afneemt. Verlies van lichaamsgewicht (en dus de mate van uitdroging) onder de 5% is moeilijk vast te stellen maar wanneer het verlies van lichaamsgewicht meer dan 5% bedraagt wordt de huid minder elastisch en dus strakker.

Ernstige dehydratie is te herkennen aan de volgende symptomen:
• Verhoogde hartfrequentie en afname van prestatie
• Urine output neemt af (of stopt) wat nierschade kan veroorzaken
• Hevig zweten (met verlies van elektrolyten en isotoon vocht)
• Zweten stopt (terwijl de inspanning doorgaat bijv onder zeer warme weersomstandigheden)
• Angst en spiertrekkingen of, in zeer ernstige gevallen, afwezigheid of verminderd reactievermogen
• Hik: onwillekeurig samentrekken van het middenrif (SDF: Synchronous Diaphragmatic Flutters)
• Afbraak van spierweefsel (Rhabdomyolyse ookwel ‘tying-up’ genaamd); en in zeer ernstige gevallen
• Uitputting treedt op en het uitgedroogde paard stort in.